26 май куни Парижда бир ой муқаддам мамлакат парламенти томонидан қабул қилинган ҳамда Франция президенти тасдиқлаган “бир жинсли никоҳларга рухсат берувчи қонун”га қарши бутун халқни бирлаштирган катта намойиш бўлиб ўтди. Ҳукумат расмийлари норозилик намойишларидан чўчиганидан, унда иштирок этган одамларнинг асл сонини яшириб, уларни 150 мингдан ошмади демоқда. Хориж ОАВлари тарқатган маълумотларга кўра аслида ҳаммаси бошқача, яъни, Париж кўчаларида норозилик намойишда иштирок этганлар сони бир миллион кишига етган.

Франция Европа мамлакатлари орасида бир жинсли никоҳга рухсат берувчи қонунни кучли қаршиликлар билан кутиб олган ягона давлат бўлиб турибди. У ўзида жуда кўп сиёсий ва диний ҳаракатларни жам қилди. Католик черковининг фаоли ҳисобланган Фрижид Барио бошчилик қилаётган “Барча учун маниф”  ушбу ҳаракатнининг асосий ташкилий кучи бўлди. 2012 йилнинг 17 ноябридан бошлаб, Францияда анъанавий оила тарафдорлари оммавий намойишлар уюштириб келмоқда. 2013 йилнинг 24 март куни ўтказилган шундай намойишларнинг бирида 1,4 миллион одам иштирок этган. Кузатувчиларнинг таъкидлашича, ушбу намойишлар 1968 йилги май инқилоби вақтида ташкил қилинган намойишлардан кейинги ўринга чиққан. Ҳозир анаъанавий оила ва миллий қадрият тарафдори бўлган франциялик фаоллар кенг миқиёсда ташкилий ишларни бошлаб юборган. Улар яқинда бўлиб ўтадиган муниципал сайловларга ҳозирлик кўришмоқда.

Агар воқеаларга холис ёндошадиган бўлсак, кураш шунчалик шиддатли тус олган бўлса-да, у ҳозирча мавжуд қарорни ўзгартиришга таъсир қила олмаслиги аниқ. Буни тушуниб етган машҳур француз ёзувчиси Доминик Веннер 2013 йил 21 май куни ўз жонига қасд қилиб, инсоният тамаддунининг асосларига ҳамла қилаётганларнинг ухлаб ётган “виждон”ларини уйғотмоқчи бўлди. Бироқ бу масалада бирор бир қарор қабул қилиш фақат франциялик сиёсатчиларга боғлиқ эмас. Чунки бошқариш дастаги Евро Иттифоқнинг юқори қаватларида жойлашган.

Бугун ғарбда бесақолбозлик қудратли ҳамда катта сиёсий кучга айланиб улгурди. У кун сайин агрессив (тажовузкорона) кўринишга эга бўлиб бормоқда. Ўзининг жирканч амалларини жамиятнинг турли қатламларига мажбур қилишгача журъат этмоқда. Бесақоллар мафиясининг жаҳон сиёсатининг чўққисига чиқиши аста-секинлик билан амалга ошди. Узоқ вақт уларнинг сонини оз деб билиб, хафв туғдириши мумкин бўлмаганлар рўйхатига киритилди. Натижада мазкур мафия катта уддабуронлик билан турли хил тармоқларни ташкил қилиб, жаҳон саҳнасига чиқиб олдилар. Энди “жинсий озчилик” “жинсий кўпчиликка” айланиб бошқаларга ўзиникини мажбурлашга, ўтказишга тушди. 

Рим империясида насронийлар салтанати ўрнашиб қолганидан то ХIХ асргача Ғарбда бесақолбозлик нотабиий, жирканч шаҳвоний амал ҳисобланиб келинаётганди. Шу билан бирга, фуқаролик қонуни ҳам ушбу амални жиноят деб билар, бу амални содир қилганларга жазо тайин эди. ХIХ аср охирларида бу жиркач жиноятга бўлган муносабат тубдан ўзгара бошлади. Жазога лойиқ бўлган бу амал энди руҳий хасталик, дея эътироф этилишга ўтилди. 60 йилларда “жинсий инқилоб” бошланиши билан ҳолат тубдан (радикал тарзда) ўзгара бошлади. Натижада ЛББТлар (лесби, баччабозлар, биосексул ва трансгендер) уюшмаси ташкил қилинди. Улар ўзларини алоҳида дунёқарашга эга эканини ва янги пайдо бўлган суб маданият вакиллари дея тақдим қила бошлашди. Уларнинг таъсирида 1973 йили Америка психиатрия ассоциацияси, 1990 йили эса, Жаҳон соғлиқни сақлаш ташкилоти бесақолбозликни руҳий хасталар рўйхатидан ўчириб ташлашди.

Бошқача сўз билан айтганда, разолат, ахлоқий бузуқлик, жирканч ва фахш қонунлаштирилди ҳамда булар яшаш тарзининг бошқа “муқобил” варианти сифатида кўрила бошланди. Дарвозалар ланг очилди ва патология Ғарбда шиддат билан тарқала бошлади. “ЛББТ – уюшмаси” ўз олдига барча мамлакат қонунчилигида “бесақолбозликни патология ёки оғиш” эмаслигини уқтиришни мақсад қилиб қўйди. 90 йиллардан бошлаб биз шу ҳаракатларнинг гувоҳи бўлиб турибмиз. Бу билан бир вақтнинг ўзида бесақолбозлик учун белгиланган жазони бекор қилиш жараёни ҳам давом этмоқда. Энди Африка ва Осиёнинг баъзи мамлакатларидагина бу жиноятга жазо борлигини учратиш мумкин, халос. Россияда шу мазмундаги модда 1999 йили бекор қилинди.

90-йилларда бесақолбозлар орасидан радикал кайфиятдаги гуруҳлар отилиб чиқа бошлади. Улар узоқ муддатли стратегияни ишлаб чиқиб, жинслар орасидаги табиий бўлган фарқни йўқ қилишга урнишга киришишди. Эркак ва аёл ўртасидаги биологик фарқлар билан боғлиқ барча нарсалар афсона деб эълон қилинди. Гетеросексуллик эса ахлоқнинг (юриш-туришнинг) бир тури халос, деб уқтирилди. Уларнинг айтишича, гўёки, “ижтимоий жинс” (гендер) инсоннинг ўзи тарафидан танланиши ҳамда исталган вақтида алмаштириб олиши мумкин эмиш. Бу тезиснинг тарғиботи “гендер мансублик” деб атала бошланди.

“ЛББТ – уюшмасида” устун бўлиб олган радикал бесақолбозлар инсонни жинсдан “озод” этиш учун жаҳон жинсий инқилобини амалга оширишга киришиб кетди. Улар “гендер” ва “гендер мансублик” тушунчасини нафақат ижтимоий, балки ҳуқуқий соҳаларда ҳам “жинсий ориентация” номи билан ўзлари бунёд қилаётган янги жаҳон тартибининг бир элементи сифатида сингдиришди.

Бу ўз навбатида жамиятда барқарор бўлиб турган муносабатларни оммавий равишда бузилишига, вайрон қилинишига замин яратди. Гап шундаки, “жинсий ориентация” сўзи бесақолбозлар учун ниқоб вазифасини ўтамоқда. Халқаро ҳамда миллий қонун-ҳужжатларнинг биттасида ҳам бу сўзга аниқ изоҳ берилмаган. Бу сўз билан ҳар қандай жинсий ориентацияни тушуниш мумкин бўлиб қолган. Яъни, бугунги кунда жиноят деб баҳоланадиган, бироқ тарафлар розилиги бўлган ҳар қандай жинсий алоқа қонуний деб қаралиши мумкин. Бу полигамия, полиандрия (кўп эрлик), жинсий алоқада кўп шериклик, биосексуаллик, инцест (қариндошлар орасидаги жинсий алоқалар) ҳамда педофилия ва зоофилияга (табиат ҳимоячиларининг уюшқоқлиги туфайли унга кейинроқ рухсат берилса керак) ҳам тегишлидир. Энди ҳамма нарса жамият юқоридагиларининг “замонавийлашиш” даражасига боғлиқ бўлиб қолди.

Гомосексуализмнинг оқланиши (реабилитация қилиниши) бесақолбозларнинг янада жипслашишига турки бўлди. Бесақолбоз ва шуларга ўхшаш бузғунчи разил тоифалар легетим бўлишдан қониқмай ўзларининг дунёқарашлари ва яшаш тарзларини тарғиб қилиш имкониятини берувчи алоҳида мақом ҳамда махсус ҳуқуқларни талаб қилиб чиқа бошлашди. Ҳозирги кунларда юридик ҳужжатларда ҳам ишлатиладиган “жинсий озчилик” истилоҳи, тушунчасини улар энди таҳқирлашга қарши бўлган (антидискриминацион) қонунларда ишлатилишини талаб қила бошлашди. Ҳатто, “жинсий озчилик” ҳақида алоҳида қонунларни қабул қилиниши ҳамда “жинсий ориентация ва гендер мансублик” ҳақидаги тушунчаларни мамлакат конститутцияларида ҳам акс этилишини талаб қилишмоқда.

“ЛББТ – уюшмаси” халқаро ташкилотларда катта таъсирга эга лоббини шакллантириб, 1993 йил гомесексуал ва лесбилар халқаро ассоциацияси БМТда ўз вакиллига эга бўлди. Мазкур йилда қочқинлар иши бўйича БМТнинг олий комиссари ўз ҳужжатларида бесақолбозларни “ўзига хос ижтимоий гуруҳ” деб атай бошлади. 1995 йили эса, БМТ жинсий озчилик ҳуқуқларини паймол қилинишини Инсон ҳуқуқларининг паймол қилинишининг тури сифатида рўйхатга киритди.

Европа иттифоқи изчил ва муросасиз равишда бузуқларнинг ҳимоячисига айланди. 1997 йили Амстердам янги шартномасига ўзгартириш киритилди. Унга кўра, Европа иттифоқи жинсий ориентация дискриминацияси бўйича (баҳонасида) аёвсиз кураш олиб бориш ҳуқуқига эга бўлди. 2000 йили қабул қилинган Европа иттифоқи фуқароларининг асосий ҳуқуқлари хартиясида бундай дискриминацияга тақиқ қўйилди. 2006 йили, Европа иттифоқи “Европадаги гомофобия ҳақида” резолюциясини қабул қилди. Унда айтилишича, бесақолбозлар ва уларга ўхшаган ифлосларнинг қарашларини қабул қилмаслик, яъни бесақолбозлар ва гейлар, биосексуал ва трансвеститларга бўлган нафрат ирқчилик, ксенофобия, антисемитизм ва сексизмга билан тенг эмиш. Уларни таъқиб қилиш ва ўлдиришдан ташқари уларга нисбатан нафрат руҳидаги гап-сўзлар, уларнинг устидан кулиш ёки сўз билан ҳақорат қилиш ҳам энди гомофобиянинг бир кўриниши ҳисобланармиш. Ҳолат шу даражага етдики, баъзи мутахассислар гомофобияни ирқчилик каби “шахснинг тоқат қилиб бўлмайдиган касаллиги” деб баҳолашни таклиф қилишмоқда. Агар аҳавол шу тарзда давом этса яқин келажакда гей ва лесбиларни ёмон кўриш руҳий касаллар шифохонасига олиб бориши ҳам мумкин бўлиб қолади.

Жирканч бузуқлар бор эътиборини бир жинсли никоҳ тарғиботига қаратишмоқда. Агар улар бунга муваффақ бўлишса, ўзларига ўхшаганларни тарбиялаш имкониятига замин яратган бўлади. Бу шармандаликни Европа иттифоқи ва Европа кенгаши жон-жаҳди билан тарғиб, ҳимоя қилмоқда. Улар ўзларининг манфур мақсадларига етиш учун мавжуд юридик имкониятлардан фойдаланган ҳолда кескин сиёсий йўлни тутган.

Сўнгги 20 йил ичида Европа парламенти бесақолбозлар орасидаги муносабатларни қонуний деб тан олиниши ва уларга бола боқиб олиш, тарбиялашга рухсат берувчи туркум резолюцияларни қабул қилди. Бу борада Европа Кенгаши Инсон ҳуқуқлари бўйича Европа суди жинсий ориентация борасида камситилиш мумкин эмас, деб чиқди. Бир жинсли ва бир жинсли бўлмаган жуфтлар орасидаги фарқни оқлаш учун жиддий сабаб ҳам керак эди. Европа суд маҳкамаси бу масалаларга баҳо бериши учун мамлакатнинг ўзларига ҳеч қандай имконият қолдиргани йўқ. Шунга ўхшаш қўллаб-қувватловга эга бўлган “ЛББТ-уюшмаси” бир жинсли никоҳларни тарғиб қила бошладилар. Аввалида бу манфур ишларини “рўйхатга олинган шериклар”, дея бошлашди. Бугунга келиб 20дан ошиқ мамлакатларда бу қоида жорий қилинди, сўнг эса бу нарсани “никоҳ” деб атай бошлашди. Бу қабиҳ нарса бугунги кунга келиб 15та мамлакат, АҚШ ва Мексиканинг баъзи штатларида қонунлаштирилди. Ҳозирда бунга ўхшаш қонун лойиҳалари Люксембург, Непал ва Парагвайда кўриб чиқилиши жараёнидадир.

Турли мамлакатлар бундай сиёсат турлича қабул қилинмоқда. Баъзи жамиятлар шу даражада манқуртлашиб, иммунитетини йўқотиб қўйган, баъзиларида эса бундай ҳаракатлар қаттиқ қаршиликларга учрамоқда. Биринчисига мисол Швейцариядир. Бу мамлакатда “Рўйхатга олинган шериклар” ҳақидаги қонун бошқа федерал қонунларга ўхшаб референдум орқали кучга кирган. 2005 йили 5 июн куни Швейцария фуқароларининг 58 фоизи гомосексул жуфтларнинг бирга яхшаш ҳуқуқи бор, деб тан олишди. Иккинчи мисол эса Франциядир. Бу мамлакатда кураш энди қизғин паллага кириб бормоқда.

Унчалик фожеали тусда бўлмаса-да, бироқ бу масала Британия парламентида ҳам муҳакома қилинди. Буюк Британия мустақиллик партиясидан бўлган Европарламентнинг депутати Найжел Фаражнинг айтишича, аслида барча масалани Британия парламенти эмас, балки инсон ҳуқуқлари бўйича Европа суди ҳал қилади. Бош Вазир Давид Кэмерон ўз партияси ва халқ ирода-хоҳишига қарши ўлароқ Страсбург кўрсатмасига биноан мазкур қонун лойиҳасини тиқиштирди. Айтмоқчи, шунинг учун ҳам ушбу қонун лойиҳалари Франция ва Англияда бир вақтнинг ўзида муҳокамага қўйилди.

Нейжал Фараж Европа Иттифоқи 2010-2014 йиллар ичида Стокголм дастури деб аталадиган Европа мамлакатлари ҳуқуқини унификация (бир хил қилиш) қилиш ҳақидаги режаси борлигини ҳам фош қилди (Фаражга кўра, ушбу дастур жорий йилнинг ноябрларида тасдиқланиши кутилмоқда). “Стокголм дастури”га кўра, Европа иттифоқида амалга оширилган ҳар қандай фуқоралар пакти ёки никоҳ бошқа аъзо-мамлакатларда ҳам қонуний ҳисобланиши керак. Яъни, гомосексуаллар жуфти ўз Ватанида никоҳдан ўта олишмаса, улар Европа иттифоқининг бошқа мамлакатида никоҳдан ўтиши мумкин эмиш ва бу уларнинг мамлакатида ҳам қонуний деб ҳисобланармиш.

Бугун “ривожланган” Европада бўлаётган нарсалар бутун инсоният учун намуна сифатида тақдим қилинмоқда. 2008 йилги инқироз бошланиши билан ва глобал элита тарафидан “янги жаҳон тартиб”га эҳтиёж борлиги эълон қилинди. Сўнг бузуқ ва манфур кучлар ўз ҳуқуқларини янада мустаҳкамлаш борасида янги босқичларга чиқиб олишди. Биринчидан, у бутун жаҳон миқёсини қамраб олди. Иккинчидан, бесақолбозлар ҳуқуқини ҳимоя қилиш агрессив тусга кирди. Гомофобия билан кураш баҳонасида анаънавий оила ва жамият қадриятларини сиқиб чиқарилмоқда.

2008 йили БМТ тарихида илк бора Франция, Нидерландия ва бошқа бир қатор мамлакатлар ташаббуси билан Генерал ассамблеянинг 63-сессиясида жинсий ориентация ва гендер мансублик йўналишида инсон ҳуқуқлар декларацияси қабул қилинди. Учдан бир мамлакатлар мазкур декларацияни қўллаб-қувватлашди: бугунга келиб бу декларацияга 68 та мамлакат имзо чеккан. Натижада, ҳамма жойда бесақолбозлар “ҳуқуқини” ҳимоя қилиш кучайтирилди. Бир жинсли никоҳни тан оладиган ва трансгендерлар тарафидан ўзлари истаган (танлаган) жинсни кўрсатувчи расмий ҳужжатларни олишни енгиллатувчи ҳамда гомофобия негизида содир этилаётган жиноятлар бўйича янги қонунлар қабул қилинди. Полиция, турма зобитлари, ижтимоий соҳа ишчилари ва бошқа шуларга ўхшашган хизматчилар учун керакли таълимий дастурлар ишлаб чиқилди. Жуда кўп мактабларда ҳам шунга ўхшаш ташаббуслар амалга оширилди.

2011 йили 15 июнь куни БМТнинг инсон ҳуқуқлари бўйича кенгаши 17/19 резолюциясини қабул қилди. Унга кўра, жинисий ориентация ёки гендер мансубликларига қарамасдан барча инсонлар тенгдир дейилган. ЖАР тарафидан тақдим қилинган матнни 39та мамлакат қўллаб-қувватлади, 86та мамлакат эса имзо чекиб, “инсон ҳуқуқларининг универсаллигини” тасдиқлашди. Бундан сўнг, жинсий озчиликларга нисбатан камситилиш (дискриминация) амалиётлари бўйича БМТнинг расмий баёнати чиқди. Бу ҳужжатни Инсон ҳуқуқлари бўйича Олий комиссар бошқармаси тайёрлаб, 2012 йили март ойида муҳокамага қўйди. Бу БМТдаги ушбу мавзуга оид масалани илк бор муҳокамаси эди.

2013 йили февраль-март ойларида гомофобияга қарши кураш учун умумий стратегия ва сай-ҳаракатларни мувоффиқлаштириш борасида инсон ҳуқуқлари, жинсий ориентация ва гендер мансублик мавзуларида Бразилия, Непал ҳамда Францияда керакли анжуманлар ўтказилди. Ослода 15-16 апрелда 86 мамлакатдан 200 вакил иштирок этган халқаро қонференцияда қилинган ишлар натижаси, “ЛББТ – уюшмаси” мавқеини кучайтириш борасида келажакда қилинадиган ишлар бўйича янги режалар ишлаб чиқилди.

Бесақолбозлар мафияси, саратон шиши каби жамиятнинг соғлом хужайраларини йўқ қилиб, уни ҳалокатга етакламоқда. Саратон касали билан мулоқатга киришилмайди ҳамда у билан муросага бориб ҳам бўлмайди. Бу масалалар бўйича яқин орада аниқ ва тиниқ бир фикрга келиб, керакли ҳуқуқий воситаларни ҳозирлаб, керак бўлса “жинсий бузуқлар” тажовузига (агрессиясига), янги сиёсий курашларга ҳам ҳозир бўлмоғимиз керак...

“Фонд Стратегической Культуры” материаллари асосида
Абу Муслим тайёрлади