1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer

Моҳипайкар Кўсем Султон Усмоний Султон Аҳмаднинг рафиқаси

Ҳуррам Ҳасаки Султон Сулаймон Қонунийнинг аёли

Суннатга мувофиқ валима

Валимада қуйидаги ҳолатлар топилиши керак:
Биринчи: Валима никоҳ кечасидан сўнг 3 кун ичида бўлиши керак.[1] Бу Расулуллоҳ (с.а.в)нинг суннатларидир.
Анас (р.а) ривоят қилади: «Расулуллоҳ (с.а.в) аёлларининг олдига кирдилар ва мени одамларни таомга таклиф қилиш учун юбордилар»[2].
Яна Анас (р.а) ривоят қилади: «Расулуллоҳ (с.а.в) София (р.а)га уйландилар ва унга (асираликдан) озодликни маҳр қилдилар. Расулуллоҳ (с.а.в) 3 кун зиёфат бердилар».[3]

Иккинчи: Киши зиёфатига, хоҳ бой, хоҳ камбағал бўлсин, тақволи кишиларни таклиф қилиши керак.
Абу Саид ал-Худрий (р.а) ривоят қилади:
Расулуллоҳ (с.а.в): «Фақат мўмин билан дўстлаш ва таомингни фақат тақволи киши есин»,- деб марҳамат қилганлар.[4]

Учинчи: Киши қодир бўлса бир ёки бир нечта қўй сўйиб зиёфат бериши мумкин. Бу қуйидаги Анас (р.а) ривоят қилган ҳадисга асосланади:
«Абдураҳмон ибн Авф Мадинага келгач, Расулуллоҳ (с.а.в) у билан Саъд ибн Ар-Рабиъни биродар тутинтириб қўйдилар. Саъд дунёдор киши эди. У Абдураҳмонга:  «Эй биродар, мен Мадинанинг энг бойларидан бириман. Шунинг учун мени мол-мулкимни кўргин-да ўзингга ёққан ярмини ол. Иккита хотиним бор, хотинларимдан ўзингга ёққанини танла, мен ўшани сен учун талоқ қиламан. Идда муддати тугагандан кейин унга уйланасан»,- деди. Абдураҳмон (р.а): «Йўқ, Аллоҳга қасамки, Аллоҳ оилангга ва молингга баракот берсин. (Менга бозорга олиб борадиган йўлни кўрсатиб қўй»,- деди. Шундан сўнг унга бозорга олиб борадиган йўлни кўрсатиб қўйишди.) Абдураҳмон олди-сотди қилиб озгина пишлоқ ва сарёғ фойда қилди. Бир куни кийимида сафрон (хушбўй модда)излари  кўринган ҳолда пайдо бўлди. Расулуллоҳ (с.а.в) унга: «Бу нима?»,- дедилар. Абдураҳмон (р.а): «Эй Аллоҳнинг элчиси, Ансорлардан бир аёлга уйландим»,- деди. Расулуллоҳ (с.а.в): «Унга нимани маҳр қилиб бердинг?»,- дедилар. «Беш дирҳам оғирлигида олтин»,- деб жавоб берди. Шунда Расулуллоҳ (с.а.в): «Бир қўй сўйиб бўлса ҳам, зиёфат бергин»,- дедилар».[5]

Яна Анас (р.а) ривоят қилади:
 «Мен Расулуллоҳ (с.а.в)нинг Зайнаб (р.а) учун берган зиёфатичалик зиёфат берганларини кўрмадим. Набий (с.а.в) бир қўй сўйдилар».[6]

[1] Фатҳул Борий: 9/242-244
[2] Бухорий ва Байҳақий ривояти.
[3] Абу Яъло ва бошқалар ривояти, ҳасан.
[4] Абу Довуд, Термизий ва бошқалар ривояти, саҳиҳ.
[5] Бухорий, Насоий ва бошқалар ривояти.
[6] Бухорий, Муслим ва бошқалар ривояти.