1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer

Моҳипайкар Кўсем Султон Усмоний Султон Аҳмаднинг рафиқаси

Ҳуррам Ҳасаки Султон Сулаймон Қонунийнинг аёли

Қиссаларнинг ғаройиби

 

 

 

Қисса ва хабарларнинг ғаройибидан яна бирини Бухорий ва Муслим Саъд ибн Абу Ваққос (р.а.)дан ривоят қилишган.

Умар (р.а.) Набий (с.а.в.)га ҳузурларига киришга изн сўрадилар. У зотнинг ҳузурида аёллар суҳбатлашиб, саволлар сўрар, кўп гапириб, товушлари у зотнинг товушларидан баланд эди. Умар (р.а.) изн сўраганларида, Расулуллоҳ (с.а.в.) ёнларидан кетиб яшириниб олишга шошилишди. Шу пайт Набий (с.а.в.) киришга рухсат бердилар. Умар кириб келганларида, Набий (с.а.в.) кулар эдилар. Шунда: «Аллоҳ сизни кулдирсин, эй Расулуллоҳ, ота­онам сизга фидо, сизни нима кулдирди?» деди. Набий (с.а.в.): «Олдимда ўтирган анави аёлларга ҳайронман, сизнинг товушингизни эшитишлари билан тўсилиб олишга шошилишади!» дедилар. Умар (р.а.): «Эй Расулуллоҳ, албатта, сиз ҳайбатланишга ҳақлироқсиз», деди, сўнг аёлларга қарата: «Эй ўзларингга душманлар, мендан ҳайбатланасизлару, Расулуллоҳ (с.а.в.)дан ҳайбатланмайсизларми?» деди. «Ҳа, сиз дағалроқ ва қўполроқсиз». Яъни: «Сиз, раҳм­шафқатли Расулуллоҳнинг (с.а.в.) тескариси  – дағал ва қўполсиз», дейишди. Шунда Расул (с.а.в.): «Давом этинг, эй Ибнул Хаттоб, яъни уларнинг мужодалаларига ўзингиз кифоя қиласиз. Жоним қўлида бўлган зотга қасамки, сизга бир дарада кетаётганингизда Шайтон учраб қолса, сиз юраётган дарангиздан бошқа дарага қочиб кетади»